Kimisi, bir erkeğin elini tuttuğunda bunun günlerce konuşulduğu küçük şehirlerde büyümüş. Bazıları, tam kadın olmaya başlarken, erkekle ilk temasında babasının gazabına uğramış. Farkında bile olmadan şunu öğrenmiş: "Erkeğe yaklaşırsam başım derde girer".

Bir daha erkeğe yaklaşmamış, yaklaşamamış. Erkeğin yaklaşmaması için de kendi kadınlığını gizlemiş. Mümkün olsa göğüsleri bile çıkmasın diye dua edecekmiş. Yeter ki başı derde girmesin...

Kimisinin annesi ya da anneannesi bol bol tembihlemiş: "Aman yavrum erkeklere dikkat et". O da erkeği güvenilmeyecek, tehlikeli bir şey sanmış. Gezegendeki insanların yarısını öcü gibi görmüş. Kendini erkeklerden uzaklaştırmak için kadınlığından da vazgeçmiş.

Kimisi, etrafında hep aldatılan kadınlar görmüş, aldatılma hikayeleri dinlemiş. "Ben böyle kadın olmak istemiyorum" demiş, kadınlığını tümden reddetmiş.

Sonuçta o ya da bu nedenle kadın olmaktan vazgeçince hepsinin karşısına 3 yol çıkmış: Kadınlığı atlayıp hemen anneliğe geçmek, erkekleşmek ya da çocuk kalmak.

Kadınlık rolünü unutup anne olunca, kocası da mecburen çocuk olmuş. Kendisi aşırı erkekleştikçe, karşısına çıkan erkeklerin pasifliğinden ve güçsüzlüğünden yakınmış. Çocuk kalmayı seçince de karşısına ya çocuk gibi sorumluluk alamayan bağımlı sevgililer ya da baba gibi davrananlar çıkmış.

İşte bu yüzden diyorum; kadın, kadın gibi olunca karşısına erkek çıkacak diye.

Siz yukarıdaki örneklere ne kadar benziyorsunuz? Sizin bir kadın modeliniz var mı? O modelin konuşmasını, yürüyüşünü, erkeklere nasıl yaklaştığını hiç incelediniz mi?

"Peki nasıl yapacağım?" diye soranlara aslında söylenecek tek söz şu: Gözlemeye başlayın! Kendinizi, bedeninizi, dışarıdaki kadınları. İsteklerinizi, arzularınızı... Değişim böyle gelecek. Fark ettikçe...

İlgili Yazılar

Yorumlar  

#1
Hepimiz ayrı ayrı kimlikler kazanıyoruz yaşam boyu.Bazılarımız biri ya da birçoğunun düzeni için bazılarını kaybetmesi gerektiğine inanıyor.ya da bunu farkında olmadan yapıyor, bilemiyorum..Benimde içimde bir sürü yardımcı kimlik var mesela.Temizlik işlerinden sorumlu Titiz Hanım,karar merci Adalet hanım, huriye Nuriye,Düriye hanımlar derken, yazınızla uyanan biri daha oldu ki; Elinde törpüsü, üzerinde pembe sabahlığı,tüylü terlikleriyle varaklı kanepede otururken yüzüme "ne o beni hatırlamadın mı yoksa??" diye bakan Okşan Hanım.Sanırım şimdi onun gönlünü alma, halini hatrını sorma zamanı..

Sağolun :-)
ceyda arslan 30 Mart 2011
#2
slm hakan bey yorum yazdım ama bu yazı diye birkadın varmıs bir erkek yokmus yazınıza yazmısım lütfen okuyun yorumumu
saygılar
nurdan yıldırım 30 Mart 2011
#3
Ya da kadın olamayan kadınlar kendilerini erkeklerden korumak için dokunulmamak, beğenilmemek vs. gibi sebeplerle bedenlerine bakmamışlar, kendilerine kilolarıyla yada bakımsızlıkları ile bilmeden bir kalkan oluşturmuşlar, asıl nedeni görmeden yıllarca o izin vermedikleri kişinin arkasında (kilo vermek için, güzelleşmek için, dikkat çekmek ve beğenilmek için) koşmuşlar. Ben onlardan biriyim, bunu yeni farkettim. Özgür olmak isterken kendimi bissürü kiloya mahkum ettim. Nasıl kurtulacağım diyo soruyorum evrene, evren bu soruma nasıl cevap verecek bilmiyorum, masama istemeden gelen yeşil çaylar buna işaret olacak mı, bekleyeceğim ve göreceğim. Sevgiler,
neşot 30 Mart 2011
#4
ZATENN TÜM YAZILARINIZI TAKİP EDİYORUM AMA BU YAZII TAM ZAMANINDAAA GELDİ,ARADIĞIMI BULDUMMM,KAFAMDA NETLEŞTİ HER ŞEY..ŞİMDİ GERİSİNİ GETİRME ZAMANI....ÇOOKKKKKKK TEŞEKKÜRRLERRRRRRRRRRRRRRRR
EZEL ŞAHİN 30 Mart 2011
#5
paylaşımlarınız çin çok teşekkür ederim.Kolay anlaşılır ve net bilgiler,ışık oluyorsunuz .Tebrik ederim sizi Hakan bey...
Nigar Özatay 30 Mart 2011
#6
kadın gibi davranmak?
nasıl ve nerde?
bukadar güven ortamının zayıf olduğu bi dünyada mı?
kime güvendiysem kim kadın olduğumu düşündürmeye başladıysa
sonunda hüsran yaşattı.hayal kırıklığı.netice ben güçlüyüm dayanmak zorundayım yıkılmam eğilmem bükülmem...............
kadın neydi tarifi nedir?kadını kadın yapan her kadın için anı şey midir?değil elbette
bildiğim tek şey varsa her kadın sevildiğinde ve sevdiğinde kadındır......
dilek 30 Mart 2011
#7
Ben önce erkekleştim, olmadı cocuklaştım sonra..sonra yine olmadı erkekliğe geri döndüm baktım ki seneler geçiyor ve yine olmuyor ,tam bu noktada anne olma istekleri içindeyken (hayatımda bir sevgili bile yokken hem de) şükürler olsun ki bi hata daha yapmadan önce, kendimi bulmaya karar verdim, annelik gelince gelsin- gelirse gelsin ama geleceği zaman kadın Ayline gelsin dedim. bu aralar dönüşüyorum:-) çok heyecanlı çoookkk. kendimi ve kadınlığımı seviyorum ve onaylıyoruuuuum:-))
Aylin 30 Mart 2011
#8
Nurdan hn, nası cıktınız o durumdan,tebrıkler sızı tebrık edıyorum

mır
SERAP 31 Mart 2011
#9
Ne tuhaf.. Kaç gündür bunu düşünüyordum. Söylediklerinize katılmamak mümkün değil. Kadın ve erkek birbirinin zıttı olduğu kadar bu dünyadaki tamamlayıcıları da aynı zamanda. Tamamıyla kadın olamadığımızda karşımıza da erkek çıkmıyor. Peki sadece gözlemek, bir model gibi davranmak yeter mi sizce? Başka neler yapmak gerekir? Ben erkekleştiğimi düşünüyorum. Edindiğimiz rolün farkında olup onu aşmaya çalışmak tek başına yeterli olur mu? Çok teşekkürler güzel yazılarınız için.
Nigar Öztürk 31 Mart 2011
#10
Hakan Bey,
Yazınızı defalarca okudum,çok etkilendim. Özellikle evlendikten sonra yeni eklenen rollerle kafamız karışıyor.Çevremizde ise ideal bir model herzaman olmuyor. Bu konuda ki her farkındalığımız bence hepimize rahatlık, mutluluk ve keyif getirecek. İfadelerinizin tamamı harika, hayatımıza tuttuğunuz ışık ve emeğiniz için teşekkürler...
Evrem 31 Mart 2011
#11
İlk başta annelik yapmayacaksınız, sevgiliniz ya da eşiniz hasta olduğunda soracaksınız neyin var nasılsın, ilgi istiyorsa tabi ki göstereceksiniz ama bebeğinizmiş gibi üstüne titremeyeceksiniz.evine gittiğinde kendinizi o evin kadını hissetmek için temizliğe soyunmayacaksınız, beraber yaşıyorsanız tabi ki iş bölümü yapacaksınız ama ayrı evlerdeyseniz siz misafirsiniz, yok yemekler yapayım, yok ütülerini yapayım, yok ortalık çok dağınık hemen toplayayım. bunları unutmak gerekiyor. yoksa sizi annesi yerine koyar ve aranızdaki cinsellik biter. erkeğinize güçlü olduğunu hisettireceksiniz ve sizin için her yaptığı şeyde takdir edeceksiniz. ben güçlüyüm ben herşeyin üstesinden kendim gelirim moduna girmeyeceksiniz erkeğinizden yardım talep edeceksiniz, tamam herşeyin üstünden kendiniz gelebilirsiniz ama size destek olsa güzel olmaz mı. onu hediyelere boğmuyacaksınız, her yere gittiğinizde hesabı ben ödeyeyim diye atlamayacaksınız. erkek kadını için birşeyler yapmak ister bu onun doğasında var, bir kadın herşeyi kendisi yaparsa erkek bilinçaltında bana ihtiyacı yok diye düşünür ve kendini yetersiz hisseder.hayatınızın merkezine onu değil kendinizi koyacaksınız, ilk başta kendiniz için yaşayacaksınız, kendinize değer vereceksiniz ki oda, başkalarıda size değer versin. en önemliside korkularınızdan, bilinçaltınızdaki olumsuz düşüncelerden kalıplardan kurtulup olumluya pozitife odaklanacaksınız ki aşkınız mutluluğunuz kalıcı olsun ve hayatınıza gerçek erkekler girsin.
evrim 31 Mart 2011
#12
Merhaba Hakan Bey,
yazilarinizi büyük bir keyifle okuyorum. ne kadar tuhaf ki dün, bugüne kadar olan iliskilerimi degerlendirdim kafam da ve ne acidir ki hepsinde erkek olan taraf ben olmusum, o kadar erkekce ve sert olmusum ki ne hediye kabul etmisim, ne yenilen bir yemegin ücretinin ödenmesini.
simdi nasil bir iliski istiyorum diye soruyorum kendime. acaba yemegin ucretini öderse karsiligin da benden birsey ister mi v.s. v.s. kafamda bu sorular oldugundan birisiyle tanisip disari bile cikamaz oldum.
ama sizin yaziniz önce kendimi kesfetmem gerektigini bir kez daha hatirlatti. degismek öyle zor ki, senelerce bu davranislar kabuk olmus tenimizde. :/
Beril 31 Mart 2011
#13
Yazınız için tebrikler.Tespit çok doğru,bende bu saydıklarınızdan belkide 3 tanesi aynı anda mevcut olduğunu düşünüyorum.Farkındayım ama çözüm bulmak ve değişmek için çabada serfetmek için zaman ayırmadığımında farkındayım.Adeta benim kendimi korumak için takındığım kişilikler.Artık tam bir kadın olmayı ve gerektiği kadar sorumluluk almayı seçiyorum.Önemli olan aslında içiçe geçmiş bu kimlikleri diğerleriyle karıştırmamak.herkes biraz çocuktur,her kadın annedir,her kadın biraz erkeklerden daha fazla sorumluluk almak şartları içinde kalabilir ama dengeyi sağlamak önemli galiba...bu dengeleri sağlamak ise ruh ve beden sağlığını sağlamaktan geçiyor.insanlar kendilerine değer vermiyorlar.toplumumuzda en yaygın olan kadınlar için özellikle,önce en yakınları sevdiklerini düşünmek ,kendinden önde tutmak.:-)Birde şu farkındalıkla yüz yüze gelmişimdir ki ilkokulda her sabah erkek kadın şunu tekrar ediyorlar [.özümden çok sevmektir.]
gülşen 31 Mart 2011
#14
Selamlar sevgiler Hakan bey, yazı için çok teşekkürler.
Yazınızı okudumş kadın üzerine tesbitler çok doğru.Kadın olmak güzel ve bir o kadarda ağır.Çalışan kadın olarak bizler için hele hepten ağır.Kadın olacaksın, yuvayı yapacaksın, Allah ömürler versin eşine çocuklarına misler gibi bakacaksın bir dediklerini iki etmeyeceksin işine gideceksin amirinin bir dediğini iki etmeyeceksin, evde işte kuvvetli görünmek zorundasın bir o kadarda bakımlı, kuaför var, giyim kuşam var, ahh maaş fazla olsa eve 15 günde bir yardımcı gelse dip bucak temizlese, ütü bulaşık çamaşır alışveriş,çocukların okulu beslenmeleri, ergenlik sorunları ahh kaç yere bölünüyorum ben diyorsun fakat lafta kalıyor. Kadın olmak aklımıza geliyormu? hep günü birlik geçiştirme ihtiyaçların ertelenmiş, sen bir hengamenin içinde savrulup gidiyorsun,daha yazarım ama şimdilik bu kadar.Ne yapalım Allah tüm kadınlara sabır versin.Aslında şikayet etmiyorum Şükrediyorum.Bu zaman da para kazandığım bir işim var.Kendinize iyi bakın sevgiyle kalın yazmaya devam ederseniz çok sevinirim.
Zeynep 31 Mart 2011
#15
Hakan bey,
'Herkes biraz da kendisi fark etsin diye ben bu kadar açık yazmak istemedim' demişsiniz ya, çok haklısınız. Kadınların neler yapması nelere dikkat etmesi gerektiği konusunda sayfalarca yazabilirim ama biz buradan ne kadar yazarsak yazalım korkular, olumsuz inançlar temizlenmezse ve kişi kendine deger vermiyorsa bildiklerini uygulayamaz. Korkularını azaltan, değersizlik korkusunu yenen kişi zaten otomatik olarak tam bir dişi gibi davranmaya başlar. Bunu nasıl başarabiliriz diye merak edenlere izninizle sizin mektup şablonunuzu kullanmalarını ve hergün değer olumlamalarını yapmalarını öneririm. Sitenizden tavsiye verdiğim için affınızı diliyorum. İsterseniz yayınlamayabilirsiniz ama bu çevremdeki neredeyse tüm kadınların sorunu ve çözmek çok kolay ondan dolayı paylaşmak istedim.
evrim 31 Mart 2011
#16
asıl ben teşekkür ederim, böyle güzel bir site kurup bilgilerinizi herkesle paylaştığınız için.
evrim 31 Mart 2011
#17
Merabalar Hakan bey,çok güzel bir yazı tebrik ederim,ben 3. yolu seçtim galiba ve evet gerçekten de doğru hep sorumluluk almayan erkekler çıktı karşıma,ama beni acıtan şu; bana gelince sorumluluk alamayan bu erkekler, başka kızlara gelince son derece sorumluluk alabilen güzel sevgililer oluyolar ? eksiklik benim neremde acaba ? bunu düşündükçe çıldırıyorum :-( evrenin sırrı artık bu benim için birisi bana bi cevap verirse çok sevinirim :-(((
özge 31 Mart 2011
#18
Merhabalar Hakan Bey,yazılarınız kendimle ilgili sorular sorduğumda sanki bir cevap olarak geliyor bana bu eş zamanlılığı çok yaşıyorum.Çocukluğumdan beri erkek gibi davrandım diyebilirim.Şöyle sert bir duruşum var,girdiğim ortamlarda bana bakışlar çevridiğinde etrafıma bakmam,çünkü kızlar çok etrafına bakmaz.Sanki bakınca basit oluyormuşsun gibi çocukluktan beri bu tarz şeyleri duya duya beynimizde yer etmiş ve onu yaşıyoruz.Erkek arkadaşın olamaz ayıp olsa bile kızlar biriyle çıkarlar ve onunla evlenirler.Babalar için erkek çocuklarının flörtleri gurur,kız çocuklarının ki ise utançtır.Eğer çevreden biri kızı erkek arkadaşı ile görmüşse hemen yetiştirir.Kız bir şekilde cezalandırılır.Özgürlüğü kısıtlanır.Erkek arkadaşın olsa bile görünmez olacaktır.Bu sebepten karşına çıkan evlenebilecek bir kişi bulunca hemen evlenilmelidir.Sonra bir çoğu hüsran olan nice hayatlar yaşanır gider.Toplum baskısı,mahalle baskısı siz ne kadar beni etkilemez deseniz de,annenizi ve babanızı etkiliyor ve sırf onlar üzülmesin laf gelmesin diye siz kadın olmaktan vazgeçiyorsunuz.Siz öncelikle kendinizden,dişiliğinizden vazgeçiyosunuz.İyi bir evlat,ileride iyi bir anne olabilmek için.Önce baba,sonra koca boyunduruğunda yaşıyorunuz.Sakın yanlış anlaşılmasın gece dışarı çıkan,üniversite mezunu,çalışan bekar bir bayan olarak ben bunları söylüyorsam,benden daha zor şartlarda dişiliğini yaşamaya çalışan diğer bayanlar ne düşünüyorlardır,kimbilir.Önce kendimiz sonra toplumumuzun bakış açısı değişirse biz tamamen dişiliğimizi yaşayabiliriz diye düşünüyorum ben.
Gökçe 1 Nisan 2011
#19
günümüzde kadınlar hep paralı şöhretli erkekleri tercih ederler kadınların ağzı kokan dişleri paslı eşlerle aynı yatağa baş koymalarına buna katlanmalarına ben anlam veremiyorm dağ ne demiş? hiçbir şeyden korkmam paradan korkarım beni deler geçer demiş
erdal 1 Nisan 2011
#20
Hakan Bey ne güzel bir yazı olmuş daha 2 hafta önce kendi kadınlığımı sorguluyordum ki yazınız da daha bir güzel geldi üstüne.Ben de yıllardır bütün sorumlulukları almışım ilişkilerimde her türlü planı,programı, süprizleri, hediyeleri ben yapmışım.Sonra da diorum ki benim karşıma hiç nazik düşünceli biri çıkmıyor.Karşı tarafa hiç bir zaman olanak vermemişim.Hep erkek arkadaşlarım bana aslan gibi kız demiş çünkü ben onlar gibi davranmış erkek gibi kız olmuşum.Kimse bu yüzden benim incineceğimi farketmemiş.Ama artık öyle yapmamaya çalışıyorum.Daha dişi,daha kadınsı bir kadın olmaya karar verdim.Ozaman daha mutlu bir kadın olacağıma inanıyorum.
Teşekkürler :-)
Damla 2 Nisan 2011
#21
yine hayatıma köşe taşı olacak bir yazı...iyi ki varsınız....:-)
feyza çalışkan 5 Nisan 2011
#22
Hakan Bey Merhabalar;
Sitenizi bir süredir takip ediyorum. Tüm değerli paylaşımlarınızdan dolayı teşekkür ederim. Bu yazınızla alakalı, insanı insan olarak algılamak gerektiğini paylaşmak istiyorum evvela. Ben erkeklerden çok kadınlardan muzdarip olan biriyim. Şöyle açıklayayım; dış göünüşüm hep iyi oldu iyi olacak. Bence giyimine, dış görümüne dikkat eden insan kendisine saygılı insandır. Kendisine saygı duyan bir insan insanlara da saygı duyar. Özümsediğim bu tutumum, sürekli güleryüzlü olmam, özgüvenli olmam, sevilen bir eş, sevilen bir çalışan, sevilen bir evlat olmam bir çok kadın tarafından kıskanılıyor çevremde. Artık nazarlara inanır oldum. Bu şekilde kimseleri yargılamak istemezdim; ama neredeyse bundan emin olacak duruma geldim. Çok gereksiz çirkin şeyler olabiliyor. Velhasıl Hakan Bey, iyi, örnek bir kadın modeli olmanında bedellerinin olmaması için öce kadınlarımızın kadınca anlamasını ve davranmasını diliyorum.

Sevgiler...
ARMAN 7 Nisan 2011
#23
MERHABA HAKAN BEY KIZ KARDESIMIN TAVSIYESI UZERINE SITENIZE GIRIP YORUMUNUZU OKUDUM VE COK BEGENDIM SANKIBENI TARIF ETTINIZ.SIZINDE DEDIGINIZ GIBIKUCUK YASTAN ERKEKLERDEN UZAK DURMAMIZ KENDIMIZI KORUMAMIZ GIBI BIR HAYLI OGUTLERDE BULUNMUSTUR BUYUKLERIMIZ.COCUK YASTAN GENCKIZLIGA ADIM ATTIGIM ZAMAN BU BASKI DAHADA BUYUDU VE YANILIS BIR SECIM YANLIS BIR ES VE MUTSUZ BIR EVLILIGIN ICINDE BULDUM KENDIMI.IKI OGLUM VAR AMA HIC BIR ZAMAN MUTLU OLAMADIM.47 YASINDAYIM HIC KADIN OLAMADIM,KADINLIGIMI YASAYAMADIM,KENDIMI HIC BIR ZAMAN KADIN GIBI GORMEDIM EVIN HEM ERKEGI HEM KADINI OLDUM VE HAYATIM BU SEKILDE DEVAM EDIYOR.SIMDI SIZE SORUYORUM BUTUN BUNLARI YASARKEN BIR KADIN KENDINI NASIL KADIN HISSEDEBILIR BUNU BASARMAK COK ZOR.YAZINIZ GUZEL PAYLASIMINIZ MUKEMMEL AMA HER SEY BELLI BIR YASTA YAPILABILIR,KESKE BU PAYLASIMINIZI YILLAR ONCE YAPSAYDINIZ BELKI BENIM HAYATIMDA DEGISIRDI.TESEKKURLER SEVGIYLE KALIN.
BIRSEN VELETTIN 23 Nisan 2011
#24
Hımmm... Bu yazıyı okumadan kadın ve erkek modeli konusunda facebook sayfasına yorum bırakmıştım. Şimdi daha iyi anlıyorum ne demek sitediğinizi. Sanırım burada kadınlar için annelerinin duruşu çok önemli.Ya tıpatıp aynısı oluyorlar, ya da aman olmayayım diye tam zıttı. Bu bir genelleme haliyle ama en azından çıkış noktası burası. Anneleride gözlemlemek te fayda var keza... Ayrıca hepsi bir tercih sonuçta. Çocuklu bir kadın olarak annelik rolündeki keyfi yerine göre sevgililik rolüne tercih edebilmek olası. Bence işin güzel tarafı; her zaman yeni tercihlerde yapabilirsiniz değişen ihtiyaçlarınıza göre hayatta. Bir başka konu ise şu erkekleşme olayının biz kadınlara hiç yaramadığı...Bazı çalışan kadınların iş dünyasının da etkisiyle kadından ziyade plaza androjenine dönüşmeside ayrı bir kayıp. Yazınız için çok teşekkürler.Bir erkeğin bu konudaki duyarlılığını takdir ediyorum :-)
Yasemin Balcı 3 Mayıs 2011
#25
Merhaba Hakan Bey,

Çok güzel ve bilgilendirici bir yazı olmuş her zamanki gibi. Yalnız, bu ülkede özellikle erkeklerin kadınları kategorize ettiği bir çok ortamda mecbursun kendini korumaya. Bunu yaşayan bilir sadece. Gülersin, espri yaparsın veya espriye ortak olursun, şık giyinirsin hemen bilinçaltında eleştirilir, iftiralara uğrarsın. Bu noktaları da düşünmek lazım. Ben ki İstanbul'un merkezinde oturuyorum her hal ve hareketime gerek oturduğum yerde gerekse işimde istediğimm "kadın" pozisyonunda olamıyorum. Güzel ve bakımlı bir bayanım, içim de kıpır kıpır ancak bu erkekler herşeyi merak eden ve sorgular durumda olduğu için sadece güvendiğim insanların yanında kendime gelebiliyorum. Güven ortamı yok bizde, dedikodu çok, merak çok. Ben kimseye bir şey sormazken bekar bir bayana herkes bir şeyler soruyor sonra da başka yerlerde duyuyrsun o konuşmaları:-)) Babası, abisi veya kocası olan daha farklı bir durumda onlar korunaklı çünkü. Benim gibiler öyle dolanıp duruyor işte:-))Bence önce erkeklerimiz başta olmak üzere halkımız daha az meraklı olursa kadınlarımız da kendini ve kadınlıklarını saklamak durumunda kalmaz. Yoksa çok koly şöyle ol böyle davran demek...
Nur 3 Mayıs 2011
#26
anne değilim, erkeksi değilim, çocuk değilim.. öyle güzel, öyle gerçek bir yazı ki genellemelerde.. çevremde öyle çok örneği var ki..
bir de 'kadın' olduğu yada olmaya yakın olduğu için korkulan dişiler var... hani bu bermuda üçgeninde yaşamaya alışmış 'erkeklerin' girdabın içinden, dinginliğe geçmeye cesaret edemediği.. ama demek ki modelin yeni bir sürüme ihtiyacı var :-) gözleme devamm..
ipek 30 Mayıs 2011
#27
Bunu yaptım. Gözledim. Tipik bir benzerlik yok. Şöyle yaklaşan kadın böyle mutlu olur; böyle yaklaşan şöyle mutlu olur diye bir genelleme yok.
Canay 23 Eylül 2011
#28
Ben de cocuk kalanlardanim.Neden oldu,nasil oldu bilmeden kendimi boyle buldum.Farkindayim eee bundan sonrasi nasil gelecek...
Betul 2 Ağustos 2012
#29
Güzel varlık ,seni ve benzersizliğini hissetmek , deneyimlemek çok güzel . seçtiğin ve paylaştığın yazıların bağzıları benim en sevdiğim kitaplardan , ama onları yeniden okumak bana çok iyi geldi.Eminim bir çok insanada ışık oluyorsun. Özellikle kadınlara getirdiğin bu güzel farkındalık için çok teşekkürler....
Mercan Karakaş 13 Ağustos 2012
#30
Babam ben çok küçükken vefat etti. Bundan ötürü müdür bilmem erkeklerden hep uzak durdum. Annem de beni gereksiz bir feministlikle yetiştirdi. Aman erkekler böyle aman erkekler şöyle yalancı, sadece uçkur peşindeler vs. Ben de erkeklere ihtiyacı olmayan güçlü kadın profili çizmeye çalıştım, başarılı olamadım. Çocuk kalayım denedim ama bunu hiç beceremedim çünkü hayat zaten erken yaşta olgunlaştırmıştı beni. Bir sevgilim var şu an ve benden "kadın" olmamı istiyor. Olamıyorum. Dişiliğimi ön plana çıkaracak her hareket ve davranıştan kaçınıyorum.
Canan 2 Eylül 2015

Yorum yazmak için lütfen üye girişi yapın.

Okuduğunuz yazıyı beğendiyseniz, uygulamaları da içeren üyelere özel yazıları okuyabilmek ve sitedeki güncellemelerden haberdar olmak için üye olabilirsiniz.