Bu yazı Nil Karaibrahimgil’in bir yazısı. Burada altın kural şudur: Bir yıldır kullanmadığınız ne varsa atın. Lazım olur diye tuttuğunuz ancak kullanmadığınız her şey hayatınızda size akabilecek daha güzel bir şeyin önünü kesiyor. Evren boşluğu doldurur. O yüzden atmaktan çekinmeyin. Ferahladığınızı göreceksiniz.

Charlotte, Paris’te yaşayan çok güzel bir kızdır. O kadar güzeldir ki, sarı saçları şelaleler gibi omuzlarından kollarına dökülür.

Aşağıdaki yazı, yıllardır anlatmaya ve uygulamaya çalıştığım "Sen değişirsen dünya değişir" inancını çok güzel, basit ve radikal bir şekilde anlatıyor. Dünyada değiştirmek istediğimiz her şey için değişikliğe kendimizden başlamak gerektiğini anlatan etkileyici bir yazı.

2 yıl önce, Hawaii'de, bir koğuş dolusu akıl hastası suçluyu onları hiç görmeden tedavi eden bir terapist olduğunu duymuştum. Terapist, hastaların dosyalarını incelemiş ve sonrasında kendisinin bu kişilerin hastalıklarını nasıl yarattığını görmek için kendi içine bakmış. Kendisi geliştikçe, hastalar da gelişme göstermiş.

Bu hikayeyi ilk duyduğumda bunun bir şehir efsanesi olduğunu düşünmüştüm. Biri, kendini iyileştirerek başkalarını nasıl iyileştirebilirdi ki? Bu kişi bilge bir kişi olsa bile akıl hastası suçluları nasıl iyileştirebilirdi?

Anlamamıştım. Mantıksızdı. Ve hikâyeyi unutup gittim.