Üyelere Özel
Aşağıdaki yazıyı Erdal Demirkıran'ın Dünyanın En Akıllı İnsanından Masallar kitabından aldım. Bu yazı aslında bazen iyilik yaparken, yardım ederken farkında olmadan nasıl kötülük yaptığımızı çok basit bir dille anlatıyor. Bakalım kendinizden bir şeyler bulacak mısınız?
Baba kurt, yavrusunu yalnız yaşamaya alıştırmak için her sabah erkenden avlanmaya gönderiyordu.
İlk gün eli boş döndü yavru kurt. Anne kurt dayanamadı ve ona kendi avını verdi. Akşam oldu. Baba kurt yuvasına geldiğinde, yavrusu annesinin avını kendisi avlamış gibi babasına götürdü. Babası yavrusuyla gurur duydu. Ertesi gün anne kurt, yavrusu "mahcup olmasın" diye diye avını yine yavrusuna verdi... Bu durum yıllarca böyle devam etti. Baba kurt her günün akşamında yavrusuyla gurur duyuyordu.
Gel zaman git zaman anne kurt öldü.
Yorumlar
Bizim toplumumuzda bu duruma çok sık rastlıyoruz.Her istediği önüne hazır halde getirilen çocuğun mücadele ruhu gelişmiyor ve yuvadan ayrıldığı zaman sudan çıkmış balığa dönüyor akabinde de hayatın gerçekleriyle yüzleşip büyük sıkıntılar çekiyor.
Bir annenin ve babanın belki de farkında olmayarak çocuğunu koruma ve kollama güdüsüyle ona yaptıkları en büyük kötülük bu olsa gerek.